Ambrosius, De Helia et ieiunio, § 85
| 1 | patebat et ante hoc caelum hominibus. |
| 2 | denique Enoch raptus ad caelum est. |
| 3 | iterum clausum est, sed aperuit Helias. |
| 4 | qui raptus est curru. |
| 5 | et uos potestis ascendere, si sacramenti gratiam consequamini. |
| 6 | quousque delectationes, quousque comissationes? instat iudicii dies: dum differs gratiam, mors adpropinquat. |
| 7 | quis dicat: (non mihi nunc uacat, occupatus sum, non mihi demonstres lumen, nolo tam cito me redimas, non mihi adhuc opus est regnum caeleste?' nonne hoc dicit qui excusat a baptismate? et quanta gratia renouaris, o homo! <purgaris> et non exureris, sanaris et non doles, reformaris et non dissolueris, ictum mortis non excipis et resurgis. |
| 8 | et adhuc dissimulas, adhuc expectas ut uiuas saeculo, postea te reseruas deo? |
| 9 | ignoras quod Cain propterea displicuerit sacrificium, quoniam non primitiua optulit, sed primitiuis ipse perfunctus de sequentibus munus deo temptauit offerre, Abel autem primitiarum oblatione praelatus meruit insigne pietatis? |